Προεκλαμψία

Preeclampsia

Το CRS-1 (οξεία CRS) εμφανίζεται σε περίπου 25% των ασθενών έγινε δεκτός με οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια με σημαντικές επιπτώσεις για διάγνωση, πρόγνωση και διαχείριση. Η καρδιακή ανεπάρκεια επηρεάζει το 2% του ενήλικου πληθυσμού3 και αντιπροσωπεύει σημαντική αιτία εισαγωγής στο νοσοκομείο. Είναι το κορυφαίο αιτία νοσηλείας σε ενήλικες άνω των 65 ετών αποτελούν σημαντικό στοιχείο των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης. Το ένα τρίτο αυτών των εισαγωγών περιπλέκεται από το AKI, με αποτέλεσμα την τριπλάσια αύξηση της διάρκειας παραμονής, μεγαλύτερη πιθανότητα επανεισαγωγής στο νοσοκομείο και 22% υψηλότερη ρυθμός θνησιμότητας. Κάποιου βαθμού χρόνιας νεφρικής νόσου (ΧΝΝ) υπάρχει ήδη σε περίπου 25% των ασθενών με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια, ανεξάρτητα από το επίπεδο της αριστερής κοιλίας λειτουργία. Ασθενείς με προϋπάρχουσα νεφρική νόσο, συχνοί σε καρδιοπαθείς, τα πάει ακόμα χειρότερα. Το CRS-1 χαρακτηρίζεται με οξεία επιδείνωση της καρδιακής λειτουργίας που οδηγεί σε ΑΚΙ (βλάβη ή δυσλειτουργία). Αν και μικρές οξείες αλλαγές στην κρεατινίνη ορού μπορεί να αυξήσει τη θνησιμότητα, ο κίνδυνος αυξάνεται καθώς επιδεινώνεται η νεφρική λειτουργία. Οξεία καρδιακά επεισόδια που μπορεί να συνεισφέρει στο AKI, όπως ACS, καρδιογενές σοκ, οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια, και καρδιοχειρουργική. Μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια την εισαγωγή στο νοσοκομείο αλλά συνήθως είναι εμφανής νωρίς. ο η συχνότητα κυμαίνεται από 24% έως 45% με οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια και 9% έως 19% σε ασθενείς με ACS. Στο Εθνικό Μητρώο Οξείας Μη Αντιρροπούμενης Καρδιακής Ανεπάρκειας (ADHERE) των 105.000 Τα άτομα που εισήχθησαν για οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια, το 21% είχαν κρεατινίνη ορού συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 2,0 mg/dL, το 30% είχε ιστορικό νεφρικής ανεπάρκειας και το 9% είχε συγκεντρώσεις κρεατινίνης πάνω από 3,0 mg/dL.4 McAlister et al.5

Το CRS-1 (οξεία CRS) εμφανίζεται σε περίπου 25% των ασθενών έγινε δεκτός με οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια με σημαντικές επιπτώσεις για διάγνωση, πρόγνωση και διαχείριση. Η καρδιακή ανεπάρκεια επηρεάζει το 2% του ενήλικου πληθυσμού3 και αντιπροσωπεύει σημαντική αιτία εισαγωγής στο νοσοκομείο. Είναι το κορυφαίο αιτία νοσηλείας σε ενήλικες άνω των 65 ετών αποτελούν σημαντικό στοιχείο των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης. Το ένα τρίτο αυτών των εισαγωγών περιπλέκεται από το AKI, με αποτέλεσμα την τριπλάσια αύξηση της διάρκειας παραμονής, μεγαλύτερη πιθανότητα επανεισαγωγής στο νοσοκομείο και 22% υψηλότερη ρυθμός θνησιμότητας. Κάποιου βαθμού χρόνιας νεφρικής νόσου (ΧΝΝ) υπάρχει ήδη σε περίπου 25% των ασθενών με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια, ανεξάρτητα από το επίπεδο της αριστερής κοιλίας λειτουργία. Ασθενείς με προϋπάρχουσα νεφρική νόσο, συχνοί σε καρδιοπαθείς, τα πάει ακόμα χειρότερα. Το CRS-1 χαρακτηρίζεται με οξεία επιδείνωση της καρδιακής λειτουργίας που οδηγεί σε ΑΚΙ (βλάβη ή δυσλειτουργία). Αν και μικρές οξείες αλλαγές στην κρεατινίνη ορού μπορεί να αυξήσει τη θνησιμότητα, ο κίνδυνος αυξάνεται καθώς επιδεινώνεται η νεφρική λειτουργία. Οξεία καρδιακά επεισόδια που μπορεί να συνεισφέρει στο AKI, όπως ACS, καρδιογενές σοκ, οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια, και καρδιοχειρουργική. Μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια την εισαγωγή στο νοσοκομείο αλλά συνήθως είναι εμφανής νωρίς. ο η συχνότητα κυμαίνεται από 24% έως 45% με οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια και 9% έως 19% σε ασθενείς με ACS. Στο Εθνικό Μητρώο Οξείας Μη Αντιρροπούμενης Καρδιακής Ανεπάρκειας (ADHERE) των 105.000 Τα άτομα που εισήχθησαν για οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια, το 21% είχαν κρεατινίνη ορού συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 2,0 mg/dL, το 30% είχε ιστορικό νεφρικής ανεπάρκειας και το 9% είχε συγκεντρώσεις κρεατινίνης πάνω από 3,0 mg/dL.4 McAlister et al.5

Το CRS-1 (οξεία CRS) εμφανίζεται σε περίπου 25% των ασθενών έγινε δεκτός με οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια με σημαντικές επιπτώσεις για διάγνωση, πρόγνωση και διαχείριση. Η καρδιακή ανεπάρκεια επηρεάζει το 2% του ενήλικου πληθυσμού3 και αντιπροσωπεύει σημαντική αιτία εισαγωγής στο νοσοκομείο. Είναι το κορυφαίο αιτία νοσηλείας σε ενήλικες άνω των 65 ετών αποτελούν σημαντικό στοιχείο των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης. Το ένα τρίτο αυτών των εισαγωγών περιπλέκεται από το AKI, με αποτέλεσμα την τριπλάσια αύξηση της διάρκειας παραμονής, μεγαλύτερη πιθανότητα επανεισαγωγής στο νοσοκομείο και 22% υψηλότερη ρυθμός θνησιμότητας. Κάποιου βαθμού χρόνιας νεφρικής νόσου (ΧΝΝ) υπάρχει ήδη σε περίπου 25% των ασθενών με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια, ανεξάρτητα από το επίπεδο της αριστερής κοιλίας λειτουργία. Ασθενείς με προϋπάρχουσα νεφρική νόσο, συχνοί σε καρδιοπαθείς, τα πάει ακόμα χειρότερα. Το CRS-1 χαρακτηρίζεται με οξεία επιδείνωση της καρδιακής λειτουργίας που οδηγεί σε ΑΚΙ (βλάβη ή δυσλειτουργία). Αν και μικρές οξείες αλλαγές στην κρεατινίνη ορού μπορεί να αυξήσει τη θνησιμότητα, ο κίνδυνος αυξάνεται καθώς επιδεινώνεται η νεφρική λειτουργία. Οξεία καρδιακά επεισόδια που μπορεί να συνεισφέρει στο AKI, όπως ACS, καρδιογενές σοκ, οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια, και καρδιοχειρουργική. Μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια την εισαγωγή στο νοσοκομείο αλλά συνήθως είναι εμφανής νωρίς. ο η συχνότητα κυμαίνεται από 24% έως 45% με οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια και 9% έως 19% σε ασθενείς με ACS. Στο Εθνικό Μητρώο Οξείας Μη Αντιρροπούμενης Καρδιακής Ανεπάρκειας (ADHERE) των 105.000 Τα άτομα που εισήχθησαν για οξεία μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια, το 21% είχαν κρεατινίνη ορού συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 2,0 mg/dL, το 30% είχε ιστορικό νεφρικής ανεπάρκειας και το 9% είχε συγκεντρώσεις κρεατινίνης πάνω από 3,0 mg/dL.4 McAlister et al.5

Υπάρχει μια σειρά από προδιαθεσικούς παράγοντες που δημιουργούν τη βασική γραμμή κίνδυνος για το CRS-1 όπως φαίνεται στην Εικ. 111.1. 19 Παχυσαρκία και Μεταβολικό Σύνδρομο Βρισκόμαστε στη μέση μιας παγκόσμιας πανδημίας παχυσαρκίας, σε στις οποίες η μάζα του ανθρώπινου σώματος υφίσταται μορφολογικές αλλαγές πολύ πιο γρήγορα από τις εξελικτικές προσαρμοστικές μπορεί να συμβούν αλλαγές. Έτσι αναπτύσσονται επιδημίες τουλάχιστον 26 χρόνιων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 2 σακχαρώδης (ΣΔ), υπέρταση, αποφρακτική άπνοια ύπνου, κολπική μαρμαρυγή, καρδιακή ανεπάρκεια (HF), υπερουριχαιμία και ΧΝΝ, σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με την υπερβολική παχυσαρκία. Ήταν έδειξε ότι ο αριθμός των λιποκυττάρων στο ανθρώπινο σώμα μπορεί να δεκαπλασιαστεί σε αριθμό και σε μέγεθος. Με τέτοια δραματική αύξηση της λιπώδους μάζας, οι κυτοκίνες και οι αδιποκίνες είναι παράγονται σε μεγάλες ποσότητες για να εξασφαλιστεί η ομοιόσταση αυτού διευρυνόμενο όργανο. Πολλές από αυτές τις κυτοκίνες θα συζητηθούν αργότερα, και ως παρενέργεια, μπορεί να προκαλέσει καρδιακή και νεφρική βλάβη: για παράδειγμα, IL-6 και παράγοντας νέκρωσης όγκου-άλφα (TNF-α), που εκκρίνονται από τα λιποκύτταρα. Πράγματι, η παραγωγή της IL-6 από τα κοιλιακά λιποκύτταρα στην πυλαία κυκλοφορία και η διέλευση στο ήπαρ είναι το πιο σημαντικό ερέθισμα για απελευθέρωση υψηλής ευαισθησίας C-αντιδρώσας πρωτεΐνης (hs-CRP). Ετσι Τα επίπεδα hs-CRP είναι υψηλότερα σε παχύσαρκα άτομα και πέφτουν στο α μεγαλύτερο βαθμό με την απώλεια βάρους από οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση.20 Αύξηση λιποκυττάρων και αύξηση της περιεκτικότητας σε λιπαρά οξέα των σπλαχνικών θέσεων έχει αποδειχθεί με συνέπεια να σχετίζονται με την παχυσαρκία, δημιουργώντας ασθένειες περισσότερο από αποθήκες περιφερικού λίπους στον υποδόριο χώρο. Επικαρδιακό λίπος έχει αποδειχθεί σε πολλές μελέτες ότι εμπλέκεται άμεσα σε αγγειακή φλεγμονή των επικαρδιακών στεφανιαίων, που σχετίζεται με το μεταβολικό σύνδρομο και εμπλέκεται στο μυοκαρδιακό δυσλειτουργία και διεύρυνση του θαλάμου. Δείκτη μάζας σώματος, ένα παγκόσμιο μέτρο περίσσειας παχυσαρκίας, σχετίζεται με ανωμαλίες στην ηχοκαρδιογραφία, συμπεριλαμβανομένου του αριστερού κόλπου διαστολή, υπερτροφία και διαστολή της αριστερής κοιλίας και εξασθενημένη χαλάρωση. Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι αλλαγές σε η περιεκτικότητα σε λιπίδια στα καρδιομυοκύτταρα παίζει ρόλο σε αυτά τα παθολογικά στάδια της καρδιακής αναδιαμόρφωσης.

Τέσσερις υπότυποι καρδιακής ανεπάρκειας είναι το υπερτασικό πνευμονικό οίδημα με διατηρημένη συστολική λειτουργία της αριστερής κοιλίας, ADHF, καρδιογενές σοκ και κυρίαρχη ανεπάρκεια της δεξιάς κοιλίας. Οποιοδήποτε από αυτά μπορεί να αντιπροσωπεύει μια αιτία AKI και CRS-1 με διαφορετικούς μηχανισμούς (Εικ. 111.2). Νεφρική υποαιμάτωση μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, αν και επιδεινώνει τη νεφρική λειτουργία

Τέσσερις υπότυποι καρδιακής ανεπάρκειας είναι το υπερτασικό πνευμονικό οίδημα με διατηρημένη συστολική λειτουργία της αριστερής κοιλίας, ADHF, καρδιογενές σοκ και κυρίαρχη ανεπάρκεια της δεξιάς κοιλίας. Οποιοδήποτε από αυτά μπορεί να αντιπροσωπεύει μια αιτία AKI και CRS-1 με διαφορετικούς μηχανισμούς (Εικ. 111.2). Νεφρική υποαιμάτωση μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, αν και επιδεινώνει τη νεφρική λειτουργία