Μεμβρανώδης νεφροπάθεια: τρέχουσα κατανόηση των διαφόρων αιτιών υπό το φως των νέων αντιγονικών στόχων

Σκοπός της ανασκόπησης: Η μεμβρανώδης νεφροπάθεια είναι μια αυτοάνοση νόσος που προκαλείται από αντισώματα που κατευθύνονται κυρίως στα αντιγόνα των ποδοκυττάρων. Τα αντιγόνα PLA2R και THSD7A περιγράφηκαν το 2009 και το 2014 χρησιμοποιώντας κλασσικές ανοσοχημικές τεχνικές. Τα τελευταία 2 χρόνια, χάρη στον συνδυασμό μικροτομής με λέιζερ σπειραμάτων και φασματομετρίας μάζας διαλυτοποιημένων χωνεμένων πρωτεϊνών, έχουν περιγραφεί αρκετά αντιγόνα που σχετίζονται με διάφορες αιτίες σε ασθενείς με μεμβρανώδη νεφροπάθεια. Ο σκοπός αυτής της ανασκόπησης είναι η αναφορά σε αυτά τα «νέα» αντιγόνα και η ανάλυση των κλινικοπαθολογικών συσχετισμών που κάνουν κάθε ένα από αυτό το αντιγόνο μοναδικό.

Πρόσφατα ευρήματα: Αυτό το άρθρο καλύπτει τη βιβλιογραφία των τελευταίων 2 ετών που είναι αφιερωμένη στην περιγραφή αυτών των νέων αντιγόνων και βιοδεικτών, συμπεριλαμβανομένων των NELL-1 και Semaphorin 3B στην πρωτοπαθή μεμβρανώδη νεφροπάθεια και εξωστοσίνες 1 και 2 και NCAM στη μεμβρανώδη νεφροπάθεια λύκου κατηγορίας V, που θα συγκριθούν με τα αντιγόνα που περιγράφηκαν προηγουμένως. Αυτά τα ευρήματα θα οδηγήσουν στην πρόταση μιας νέας ταξινόμησης της μεμβρανώδους νεφροπάθειας με βάση την ορολογία και τον προσδιορισμό του αντιγόνου ιστού που θα μπορούσε/θα έπρεπε να υποκαταστήσει την κλασική διάκριση μεταξύ πρωτοπαθούς και δευτεροπαθούς μεμβρανώδους νεφροπάθειας.

Περίληψη: Η ανακάλυψη των πιο πρόσφατων αντιγόνων έχει σημαντικές επιπτώσεις στη φροντίδα ασθενών με μεμβρανώδη νεφροπάθεια, καθώς καθοδηγούν τις αιτιολογικές έρευνες και παρέχουν ανεκτίμητους δείκτες για την παρακολούθηση της θεραπείας.